A urtean
I. Irakurgaia
David, Israelgo errege igurtzia.
Samuel lehenengo liburutik
1 Sm 16, 1b. 6-7. 10-13a
Egun hareetan, Jaunak esan eutson Samueli:
«Bete adarra orioz eta zoaz. Betleemgo Jeserengana bialtzen zaitut, haren
semeen artean begiz jo dot-eta nire errege izango dana».
Heldu zanean, Samuelek Eliab ikusi eta esan
eban bere kautan: «Zalantza barik, aurrean dau Jaunak bere igurtzitakoa». Baina
Jaunak esan eutson Samueli: «Ez begiratu horren itxurari eta luzerari, alde
batera itzia dot-eta. Jainkoak ez deutso begiratzen gizakiek begiratzen
deutsoenari, gizakiek itxurari begiratzen deutsoe-eta; Jainkoak, barriz,
bihotzari».
Jesek bere zazpi semeak eroan ebazan
Samuelen aurrera; baina Samuelek esan eutson: «Jaunak ez dau horreetatik inor
aukeratu». Orduan, Samuelek itaundu eutson Jeseri: «Honeek ete dozuz seme
guztiak?» Harek erantzun: «Txikiena gelditzen da; artzain dabil». Samuelek esan
eutson Jeseri: «Agindu ekartzeko; ez gara jaten hasiko, ha etorri arte».
Ekarriazo eban, beraz, mutila: ule-gorria zan, begi-ederra, itxura bikainekoa.
Jaunak esan eutson Samueli: «Jagi eta igurtzi egizu; horixe da».
Hartu eban, bada, Samuelek orio-adarra eta
igurtzi egin eban bere anaien aurrean. Egun haretan Jaunaren espiritua
Davidengan sartu zan eta haren jaube izan zan aurrerantzean.
Jaunak esana.
Erantzun Salmoa
Sal 23 [22], 1-3. 4. 5. 6 (R/. 1)
R/. Jauna dot artzain, ez naz ezeren beharrean.
V/. Jauna dot artzain, ez naz ezeren beharrean;
larre
gurietan etzunazoten nau,
ur-bazter
nasaira eroaten
eta
indarrak deustaz barritzen;
bide
segurutik naroa,
bere
izenari ohore eginez. R/.
V/. Ibar baltz ilunean banabil be,
ez
naz gatxaren bildur,
Zu
nigaz zagoz-eta;
zure
artzain-makilak nasaitzen nau. R/.
V/. Mahaia atontzen deustazu
arerioen
begi-bistan;
orioz
igurzten deustazu burua,
gainezka
dot edontzia. R/.
V/. Zoriona eta maitasuna ditut lagun,
bizitzako
egun guztietan,
eta
Jaunaren etxean biziko naz
amaibako
egunetan. R/.
II. Irakurgaia
Jagi zaitez
hilen artetik,
eta Kristok
argituko zaitu.
San Paulo Apostoluak Efesoarrei egindako epistolatik
Ef 5, 8-14
Senideok: Sasoi baten ilunpe zinien; orain, barriz, argi zarie Jaunari esker. Zabiltze, beraz, argiaren seme-alabei dagokienez; on izatea, zuzentasuna eta egia dira argiaren frutuak. Aztertu zer jakon Jaunari atsegin eta ez parte hartu ilunpean bizi diranen egintza usteletan; ostera, salatu egizuez, lotsagarria da-eta horreek ezkutuan egiten dabena aitatzea be. Baina argiak salatzen dauan guztia agirian gelditzen da, eta agirian gelditzen dana argi bihurtzen da.
Horregaitik esaten da:
«Iratzartu zaitez, lo zagozan hori,
jagi
hilen artetik,
eta
Kristok argituko zaitu».
Jaunak esana.
Ebanjelio aurreko txatala
Ik. Jn 8, 12
V/. Neu naz munduaren argia, dino Jaunak;
Niri
jarraitzen deustanak izango dau bizirako argia.
Ebanjelioa
Ebanjelio hau era laburrean ik. honen ondoren.
Joan zan itsua,
garbitu
eta ikusten
ebala bihurtu zan.
✠ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Joanen liburutik
Jn 9, 1-41
Aldi haretan, Jesusek, bidez joiala,
jaiotzatik itsua zan gizon bat ikusi eban. Eta ikasleek itaundu eutsoen:
«Maisu, nork egin eban pekatu, hau itsu jaiotzeko, honek ala beronen gurasoek?»
Jesusek erantzun eutsen: «Ez honek, ez
beronen gurasoek, ez eben pekaturik egin, ezpada ze, Jainkoaren egintzak
honengan agertu daitezan jaio zan itsu. Egun-argia dan bitartean egin behar
dodaz bialdu nauanaren egintzak; badator gaua, eta orduan inork ezin leike
lanik egin. Munduan nagoan bitartean, munduaren argia naz».
Hau esanik, txua bota eban lurrera, txuaz
lohia egin eta lohiaz begiak igurtzi eutsozan itsuari; gero, esan eutson: «Zoaz
eta garbitu zaitez Siloeko uraskan». (Siloek «Bialdua» esan gura dau). Joan
zan, bada, itsua, garbitu eta ikusten ebala bihurtu zan.
Auzokoek eta lehen eskean ikusten ebenek
esaten eben: «Ez da, ba, hauxe jesarrita-eta eskean egoten zana?» Batzuek
inoen: «Bai, bera da». Beste batzuek: «Ez, ez da bera, haren antzeko bat
baino». Berak, barriz, inoan: «Bai, haxe naz». Orduan itaundu eutsoen: «Zelan
edegi jatzuz, bada, begiak?» Eta harek erantzun: «Jesus dalakoak lohia egin
dau, begiak igurtzi deustaz eta agindu deust: “Zoaz Siloera eta garbitu”; joan,
garbitu eta ikusten hasi naz». Itaundu eutsoen: «Non da gizon hori?» Harek
erantzun: «Ez dakit».
Zapatua zan Jesusek lohia egin eta begiak
edegi eutsozan eguna. Horregaitik, fariseuakana eroan eben itsu izandakoa, eta
fariseuek barriro itaundu eutsoen zelan hasi zan ikusten. Harek erantzun
eutsen: «Lohia jarri eustan begietan, garbitu nintzan eta ikusi egiten dot».
Fariseuetako batzuek inoen: «Gizon hori ez
dator Jainkoagandik, ze, ez dau zapatuko atseden eguna errespetatzen». Beste
batzuek, barriz, inoen: «Zelan egin leike pekatari batek holako mirarizko
seinalerik?» Eta ez etozen bat euren eretxietan. Barriro itaundu eutsoen
itsuari: «Eta zuk zer dinozu begiak edegi deutsuzanaz?» Harek erantzun:
«Profeta dala».
Halan be, judeguek ez eben sinistu gura
gizon ha itsua izan eta ikusten hasi zanik. Beraz, haren gurasoei deitu eta
itaundu eutsien: «Hau da zuen semea, itsu jaio zala dinozuena? Zelan ikusten
dau, bada, orain?» Gurasoek erantzun eutsien: «Guk badakigu geure semea dana
eta itsu jaio zana; baina orain zelan ikusten dauan edo begiak nork zabaldu
deutsozan, hori ez dakigu. Itaundu berari, ze, badauka adina bere buruaren
barri emoteko». Judeguen bildurrez berba egiten eben gurasoek holan, ze,
ordurako agintariek erabagita euken Jesus Mesias zala autortzen ebana
sinagogatik botatzea. Horregaitik esan eben gurasoek: «Badauka adina, itaundu
berari».
Judeguek bigarren biderrez deitu eutsoen
itsu izanari eta esan eutsoen: «Autortu egia Jainkoaren aurrean. Guk badakigu
gizon hori pekataria dana». Harek erantzun eutsen: «Pekatari dan ala ez, nik ez
dakit. Dakidan gauza bakarra hauxe da: itsua nintzala eta orain ikusi egiten
dodala».
Hareek barriro: «Zer egin deutsu? Zelan
zabaldu deutsuz begiak?» Harek erantzun eutsen: «Esan deutsuet lehen be, eta ez
deustazue jaramonik egin. Zergaitik entzun gura dozue barriro? Zuek be haren
ikasle izan nahi dozue ala?»
Hareek irainez bete eben eta esan eutsoen:
«Zeu izango zara haren ikasle; gu Moisesen ikasle gara. Guk ziur dakigu
Jainkoak Moisesi berba egin eutsona, baina hori nongoa dan be ez dakigu».
Harek orduan: «Hori bai harrigarria! Zuek
nongoa dan be jakin ez, eta harek niri begiak edegi. Jakina da Jainkoak ez
deutsela pekatariei entzuten, ezpada ze, jainkozale danari eta beraren nahia
egiten dauanari entzuten deutsola. Egundo ez da entzun itsu jaiotako bati inork
begiak zabaldu deutsozanik. Gizon horrek, Jainkoagandik ez baletor, ezingo
leuke ezer egin». Hareek erantzun eutsoen: «Goitik beheraino pekatari jaio
zinan, eta zu guri irakatsi nahian?» Eta kanpora bota eben.
Jakin eban Jesusek bota egin ebela eta,
aurkitu ebanean, itaundu eutson: «Sinisten dozu Gizonaren Semeagan?» Harek
erantzun: «Esaidazu nor dan, Jauna, sinistu dagidan». Jesusek esan eutson:
«Ikusi dozu; zeugaz berbetan diharduan berbera da». Harek orduan: «Sinisten
dot, Jauna». Eta aurrean ahuspeztu jakon.
Eta Jesusek esan eban: «Epai baterako etorri
naz Ni mundu honetara; ikusten ez dabenek ikusi dagien, eta ikusten dabenak
itsu bihurtu daitezan». Jesusegaz egozan fariseu batzuek, hori entzunda, esan
eutsoen: «Geu be itsu ete gara, bada?» Jesusek erantzun eutsen: «Itsu bazinie,
ez zeunkie eukiko pekaturik. Baina ikusten dozuela dinozuenez, zeuon pekatuan
irauten dozue».
Jaunak esana.
Ebanjelioa era laburrean.
Joan zan itsua,
garbitu
eta ikusten
ebala bihurtu zan.
✠ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Joanen liburutik
Jn 9, 1. 6-9. 13-17. 34-38
Aldi haretan, Jesusek, bidez joiala,
jaiotzatik itsua zan gizon bat ikusi eban. Eta txua bota eban lurrera, txuaz
lohia egin eta lohiaz begiak igurtzi eutsozan itsuari; gero, esan eutson: «Zoaz
eta garbitu zaitez Siloeko uraskan». (Siloek «Bialdua» esan gura dau). Joan
zan, bada, itsua, garbitu eta ikusten ebala bihurtu zan.
Auzokoek eta lehen eskean ikusten ebenek
esaten eben: «Ez da, ba, hauxe jesarrita-eta eskean egoten zana?» Batzuek
inoen: «Bai, bera da». Beste batzuek: «Ez, ez da bera, haren antzeko bat
baino». Berak, barriz, inoan: «Bai, haxe naz».
Zapatua zan Jesusek lohia egin eta begiak
edegi eutsozan eguna. Horregaitik, fariseuakana eroan eben itsu izandakoa, eta
fariseuek barriro itaundu eutsoen zelan hasi zan ikusten. Harek erantzun
eutsen: «Lohia jarri eustan begietan, garbitu nintzan eta ikusi egiten dot».
Fariseuetako batzuek inoen: «Gizon hori ez
dator Jainkoagandik, ze, ez dau zapatuko atseden eguna errespetatzen». Beste
batzuek, barriz, inoen: «Zelan egin leike pekatari batek holako mirarizko
seinalerik?» Eta ez etozen bat euren eretxietan. Barriro itaundu eutsoen
itsuari: «Eta zuk zer dinozu begiak edegi deutsuzanaz?» Harek erantzun:
«Profeta dala».
Hareek erantzun eutsoen: «Goitik beheraino
pekatari jaio zinan, eta zu guri irakatsi nahian?» Eta kanpora bota eben.
Jakin eban Jesusek bota egin ebela eta,
aurkitu ebanean, itaundu eutson: «Sinisten dozu Gizonaren Semeagan?» Harek
erantzun: «Esaidazu nor dan, Jauna, sinistu dagidan». Jesusek esan eutson:
«Ikusi dozu; zeugaz berbetan diharduan berbera da». Harek orduan: «Sinisten
dot, Jauna». Eta aurrean ahuspeztu jakon.
Jaunak esana.
(.PPTX)
GARIZUMAKO IV. DOMEKA
B urtean
Nahiago bada, A urteko domeka honetako irakurgaiak hartu daitekez.
I. Irakurgaia
Jaunak bere
hasarrea eta errukia agertzen ditu
herria
erbesteratuz eta askatuz.
Kronikak bigarren liburutik
2 Kro 36, 14-16. 19-23
Egun hareetan, abadeburu guztiek eta herriak
gaiztakeria gaiztakeriaren gain egin eben, atzerritarren ohitura higuingarriei
jarraituz, eta kutsatu egin eben Jaunak Jerusalemen beretzat sagaratu eban
tenplua. Jaunak, hareen asaben Jainkoak, oharpenak bialdu eutsezan eten barik
bere mezularien bidez, errukia eutsen-eta bere herriari eta bere egoitzari.
Baina hareek Jainkoaren mezulariei burla egin, Jainkoaren hitzak gitxietsi eta
haren profetak irriz hartu ebezan. Azkenik, Jaunak bere herriaren aurkako hasarreak
gainezka egin eban eta ez zan salbabiderik izan.
Orduan, babiloniarrek Jainkoaren etxea erre,
Jerusalemgo harresiak bota eta jauregiei su emon eutsien, eta uriko gauza eder
guztiak guztiz hondatu ebezan. Ezpatari ihes egin eutsoen guztiak Babiloniara eroan
ebezan katigu, eta han erregearen eta haren ondorengoen esklabo izan ziran,
harik eta pertsiarren erregealdia heldu zan arte. Holan bete eban Jaunak
Jeremias profetaren ahoz esandakoa: «Hirurogeita hamar urtez atseden hartuko
dau lurralde honek, hondamenaldiko egun guztietan, Jaunari ukatu eutsoezan
atseden-urteak bete arte».
Pertsiako errege Ziroren lehen-urtean,
Jaunak Jeremiasen ahoz esana bete zan. Jaunak Pertsiako errege Ziroren
espiritua biztu eta Zirok agindu hau zabaldu eban, hitzez eta idatziz, erreinu
osoan: «Honan dino Pertsiako errege Zirok: "Lurreko erreinu guztiak emon
deustaz Jaunak, zeruetako Jainkoak, eta Judako Jerusalemen berari tenplua
eraikitzeko agindu deust. Beraz, zuen artean haren herriko diran guztiek izan
begie euren Jainkoa lagun eta igon dagiela hara"».
Jaunak esana.
Erantzun salmoa
Sal 137 [136], 1-2. 3. 4-5. 6 (R/. 6a)
R/. Nire mihina ahosabaian josi bekit,
zutaz gogoratu ez banendi.
V/. Babiloniako ibaiertzean jesarriak gengozan
negarrez,
Sionen
oroipenez.
Ur
ondoko sahatsetan
itzita
genduzan zitarak dindilizka. R/.
V/. Han, erbesteratu ginduezanak kantu eske
genduzan,
gure
zapaltzaileak kanta alaien eske:
«Kanta guretzat Siongo kantak». R/.
V/. Zelan kantatu Jaunaren kantarik
atzerriko
lurraldean?
Jerusalem,
zutaz ahaztu banendi,
gelditu
bekit eskua elbarri. R/.
V/. Josi bekit mihina ahosabaian,
zutaz
gogoratzen ez banaz,
niretzat
pozbiderik bikainena
Jerusalem
ez bada. R/.
II. Irakurgaia
Geure
pekatuakaitik hilda gengozanok
borondate
hutsez salbatuta gagoz.
San Paulo Apostoluak Efesoarrei egindako epistolatik
Ef 2, 4-10
Senideok: Errukian aberatsa dan Jainkoak
halako maitasun neurribakoaz maite izan gaitu-eta, geure pekatuakaitik hilda
gengozala, bizia emon euskun Kristogaz batera –borondate hutsez zagoze
salbatuta–, eta Kristo Jesusegaz batera berbiztu ginduzan eta zeruetan
jesarriazo. Honan, Jesu Kristogan guretzat hain ona izanez agertu nahi izan
deutse datozan gizaldiei, zein ugaria eta eskuzabala dan bere onginahia.
Izan be, borondate hutsez salbatuta zagoze
fedearen bidez; eta hori ez dator zuengandik, Jainkoaren dohaia da; ez dator
egiteetatik, inor harrotu ez dadin.
Izan be, Jainkoak eginak gara; harek sortu
gaitu Kristo Jesusengan, on egiten ahalegindu gaitezan, Jainkoak guretzat aldez
aurretik erabagi eban lez.
Jaunak esana.
Ebanjelio aurreko txatala
Ik. Jn 3, 16
V/. Hain maite izan eban Jainkoak mundua,
bere
Seme bakarra emon eutson;
harengan
sinisten dauanak betiko bizia dau.
Ebanjelioa
Jainkoak
bere Semea bialdu eban,
haren
bitartez mundua salbatzera.
✠ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Joanen liburutik
Jn 3, 14-21
Aldi haretan, Jesusek esan eutson
Nikodemori: «Moisesek basamortuan brontzezko sugea jaso eban lez, halantxe izan
behar dau jasoa Gizonaren Semeak, harengan sinisten daben guztiek betiko
bizitza izan dagien».
Izan be, hain maite izan eban Jainkoak
mundua ze, bere Seme bakarra emon eutson, beragan sinisten dauan inor galdu ez
dadin, ezpada ze betiko bizia izan dagian.
Izan be, Jainkoak ez eban bere Semea mundura
bialdu mundua kondenatzera, beraren bitartez mundua salbatzera baino. Harengan
sinisten dauana ez dago kondenatuta; sinisten ez dauana, barriz, kondenatuta
dago daborduko, Jainkoaren Seme bakarraren izenean sinistu ez daualako. Hauxe
da kondenazinoaren arrazoia: argia mundura etorria dala, eta gizakiek ilunpea
gurago izan dabela argia baino, euren egiteak gaiztoak ziralako. Izan be,
txarra egiten dauanak gorroto deutso argiari, eta ez dator argitara, beraren
egiteak agirian gelditu ez daitezan. Egiaren erara dabilena, barriz, argitara
dator, beraren egiteak Jainkoak nahi bezala eginak dirala agertu dadin».
Jaunak esana.
Iruzkina
Egiptoko morrontzatik urteten dauan aldra harek ez daukaz gauzak errez; ez eta gitxiagorik ere. Egiptoarren erasotik onik urten baeben, eremuko laztasunen aurka egin behar izango dabe, eta hori nahikoa ez-eta, alderdi hareetako herrialdeak ere kontuan hartu behar izango ditu euren menpe ez jausteko. Eta hemen sarritan huts egingo dabe israeldarrek: herritarron ohituretan eta siniskerietan-eta jausiko dira-ta. Euretariko bat zan sugea ernaltze ugaritsuaren ezaugarri hartzea, eta halaxe gurtzea, gurtza hori euren Jaunari baino emon behar ez eutsoenean. Horregaitik Moisesen ausardia, sugearen gurtza horretatik bere herria atarateko: tantai baten zintzilikatu sugea haren bildurretik urteteko.
Irudi hauxe erabiliko dau Joan ebanjelariak deigarri: Jesusek ere, suge haren antzera jasoa izan behar dau, hari begiratzen deutsonak bizia izan daian. Gora jasoa izatea, ba, Joanen ebanjelioan aintzaltzea izango da: danen begietan haragi txikituz hilten dana ez da porrotean hilten, aintzatan goraldua baino.
Antxina Moisesengana jo eban sugearen izurritea jasaten eban herriak; Nikodemok Jesusengana joten dau, bere ilunpeetatik urteteko. Norengana joten dogu guk gure ezinetan, ilunpeetan, atsekabean...? Jainkoak baztertu eta gaitzetsi egingo gaitula uste dogu, pekatari garalako? Ba, entzun daigun bere mezua: «Jainkoak ez eban-eta bere Semea mundura bialdu, mundua kondenatzera, haren bitartez mundua salbatzera baino».
Hau ulertzeko/onartzeko zenbat aldatu behar dauan oraindino gure buruak! Jainko zigortzaile bat ikasi dogu, daukagu buruan sartuta, komeni jaku gure egintzetarako..., baina ez da hori Jesusek iragarten deuskuna: Jainkoak bere betera daroa sorkuntza osoa, bere zorionera; eta hantxe gagoz geu ere. Begiratu deiogun kurutzeratuari; bere arnasa emotean somau daigun Jainkoak zenbat maite gaitun, geuri emoten deusku-ta bere bizia; eta urten daigun ilunpeetatik, eta ilunpetako egintzetatik, argitan bizi izateko eta besteentzako ere argitasun izateko.
GARIZUMAKO IV. DOMEKA
C urtean
Nahiago bada, A urteko domeka honetako irakurgaiak hartu daitekez.
I. Irakurgaia
Jainkoaren
herriak, agindutako lurraldera sartutakoan,
Pazkoa ospatu.
Josue liburutik
Jos 5, 9a. 10-12
Egun hareetan, Jaunak esan eutson Josueri:
«Gaur kendu deutsuet gainetik Egiptoko lotsaria».
Israeldarrek Gilgalen jarri eben kanpalekua
eta hilaren hamalauan, arratsaldean, Pazko-jaia ospatu eben Jerikoko zelaian.
Pazko-biharamonean lurraldeko frutuetatik jan eben: legamin bako ogiak eta
gari-ale errea.
Lurraldeko frutuetatik jaten hasi ziran
egunetik aurrera, amaitu egin zan mana. Israeldarrek ez eben gehiago manarik
izan, eta urte haretan Kanaango lurraldeko emoitzez janaritu ziran.
Jaunak esana.
Erantzun salmoa
Sal 34 [33], 2-3. 4-5. 6-7 (R/. 9a)
R/. Ahogozatu egizue eta ikusi zein ona dan Jauna.
V/. Bedeinkatuko dot aldi oro Jauna,
nire
ahoan beti haren gorespena.
Harro
nago Jaunagaz,
entzun
begie apalek eta poztu beitez. R/.
V/. Handietsi nigaz batera Jauna,
goratu
dagigun alkarregaz haren izena.
Jaunagana
jo neban, eta harek erantzun,
bildur
guztietatik ninduan libratu. R/.
V/. Begiratzen deutsoenak distiratsu egongo dira,
ez
jake aurpegia lotsaz gorrituko.
Dohakabeak
dei egin eban, eta Jaunak entzun,
eta
estualdi guztietatik eban salbatu. R/.
II. Irakurgaia
Jainkoak,
Kristoren bitartez,
beragaz
adiskidetu gaitu.
San Paulo Apostoluak Korintoarrei egindako bigarren epistolatik
2 Ko 5, 17-21
Senideok: Kristorena dana sorkari barri da;
zaharrarenak egin dau, barria sortu da. Hau guztia Jainkoagandik dator,
Kristoren bitartez beragaz adiskidetu gaitualako, eta adiskidetzeko zerbitzua
guri emon deusku. Izan be, Jainkoa zan Kristogan mundua beragaz adiskidetzen
ziharduana, gizon-emakumeei pekatuen kontua eskatu barik, eta geuri emon deusku
adiskidetzearen mezua.
Senideok: Kristoren mandatari gara, eta gure
bitartez Jainkoak berak erregutuko baleutsue lez da. Kristoren izenean eskatzen
deutsuegu: adiskidetu zaiteze Jainkoagaz. Pekatuagaz zerikusirik izan ez eban
ha, Jainkoak gugaitik pekatuagaz bat egin eban, guk haren bitartez Jainkoaren
salbazinoa lortu gengian.
Jaunak esana.
Ebanjelio aurreko txatala
Lk 15, 18
V/. Jagi, aitagana joan eta esango deutsat:
Aita,
pekatu egin dot Jainkoaren eta zure aurka.
Ebanjelioa
Zure anaia hau
hilda egoan
eta barriro
bizi da.
✠ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Lukasen liburutik
Lk 15, 1-3. 11-32
Aldi haretan, zergalari eta pekatariak
hurreratzen jakozan Jesusi, entzutera. Eta fariseuak eta lege-maisuak
marmarrean hasi ziran, esanez: «Honek ondo hartzen ditu pekatariak, eta jan be
egiten dau eurakaz».
Orduan, parabola hau esan eutsen Jesusek:
«Gizon batek seme bi zituan. Gazteenak esan eutson aitari: “Aita, emoidazu
dagokidan ondarea”. Eta aitak banatu egin eutsezan ondasunak. Handik egun
gitxira, semerik gazteena, zituan guztiak baturik, urrutiko herrialde batera
joan zan, eta han, nasaikerian biziz, ondasun guztiak jan zituan.
Dan-dana galdu ebanean, gosete handia sortu
zan herrialde haretan eta beharrizana sentitzen hasi zan. Orduan, herrialde
haretako bategana joan eta haren morroi jarri zan, eta harek bere lurretara
bialdu eban txarrizain. Txarriek jaten ebezan ezkurrez sabela betetzeko gogoa
sortzen jakon ze, ez eutson inork jaten emoten.
Orduan, bere senera bihurtuta, esan eban:
“Hamaikatxu behargin bada nire aitarenean, ogi nahikorik daukala, eta ni hemen
gosekilik. Jagi, aitagana joan eta esango deutsat: Aita, pekatu egin dot
Jainkoaren eta zure aurka. Ez dot gehiago seme izena merezidu. Hartu nagizu
zeure beharginetariko bat lez”. Eta jagi eta aitagana abiatu zan.
Oraindino urrun egoala, ikusi eban aitak eta
erruki izan eban, eta, lasterka joanda besarkatu eta mosuka hasi jakon. Semeak
esan eutson: “Aita, pekatu egin dot Jainkoaren eta zure aurka. Ez dot gehiago
seme izenik merezidu. . . ”.
Aitak, ostera, esan eutsen morroiei: “Atara
behingoan soinekorik ederrena eta jantzi egiozue; ipini eraztuna eskuan eta
jantzi oinetakoak; ekarri zekor loditua eta hil; egin dagigun jai-bazkaria ze,
nire seme hau hilda egoan eta barriro bizi da, galduta egoan eta aurkitu egin
dogu”. Eta jaia hasi eben.
Semerik zaharrena soloan zan. Etxera
hurreratzean, soinua eta dantzak entzun zituan, eta, morroi bati deituta, zer
gertatzen zan itaundu eutson. Morroiak erantzun: “Zure anaia etorri da eta zuen
aitak zekor gizendua hil dau, semea onik bereganatu daualako”. Seme zaharrena
itzel hasarratu zan, eta ez eban sartu gura. Urten eban aitak eta erreguka hasi
jakon. Baina harek erantzun eutson aitari: “Hainbeste urte da zure zerbitzuan
nagoala, zure agindurik behin be huts egin barik, eta ez deustazu sekula ahuma
bat be emon lagun artean jateko, eta hori zure semeori, emagalduakaz zure
ondasunak jan dituan hori, etorri danean, zekor gizendua hil deutsazu”.
Aitak erantzun eutson: “Seme, zu beti zagoz
neugaz, eta nirea dan guztia zeurea dozu. Baina egoki zan jai egitea eta
poztutea ze, zure anaia hau hilda egoan eta barriro bizi da, galduta egoan eta
aurkitu egin dogu"».
Jaunak esana.